Fizjoterapeuta, czyli rehabilitant „pierwszego kontaktu”

Współcześnie można wyróżnić co najmniej kilka ogólnych rodzajów fizjoterapii: kinezyterapię (sprowadzającą się do wykonywania różnego rodzaju ćwiczeń – zarówno miejscowych, jak i całościowych), hydroterapię (stosującą leczniczą moc kąpieli pod różnymi postaciami, a także techniki stymulacji strumieniem wody oraz tlenem); balneoterapię (rozwiniętą postać hydroterapii); masaż leczniczy, oraz fizykoterapię. Do popularnych zabiegów fizjoterapeutycznych, jakim można się poddać w dobrze wyposażonych gabinetach należą m.in.:

* elektrostymulacja prądem impulsowym – pomagająca stymulować zarówno mięśnie zdrowe, jak i te, które uległy urazom, wspomagająca pracę naczyń krwionośnych, redukująca odczuwany w narządach ruchu ból etc;

* stymulacja prądami tens o wysokiej częstotliwości – w wyniku działania których można zredukować ból mięśni, stawów, zespoły bólowe kręgosłupa, ale też pourazowe dolegliwości, a nawet usprawnić gojenie się ran

* zabiegi z wykorzystaniem prądów diadynamicznych – o silnym działaniu przeciwbólowym, z dużym wpływem na mięśnie szkieletowe;

* magnetoterapia – gdzie możliwe jest rozluźnienie napiętych mięśni, dotlenienie komórek ciała, a nawet odchudzenie pacjenta w wyniku działania pola magnetycznego o niewielkiej częstotliwości

* galwanizacja – stosowana zarówno w zespołach bólowych, jak i w chorobach zwyrodnieniowych, a także w porażeniach mięśniowych, zaburzeniach pracy układu krążenia oraz we wspomaganiu terapii po złamaniach kości;

* jonoforeza – w której preparaty lecznicze wprowadza się do organizmu dzięki działaniu prądu;

Aby móc wykonywać zawód fizjoterapeuty konieczne jest zdobycie wyższego wykształcenia, w stopniu licencjackim lub magisterskim – na kierunku fizjoterapii. Studia najczęściej można odbyć na Uniwersytecie Medycznym bądź w Akademii Wychowania Fizycznego. Choć dawniej kształcono fizjoterapeutów także na poziomie nieakademickim (wtedy tytułowano taką osobę „technik fizjoterapii”) to obecnie odstąpiono od tego modelu – w Polsce oraz w całej Europie. Jeśli jednak dana osoba uzyskała tytuł przed tą edukacyjną reformą, to w świetle prawa nie ma obowiązku uzupełniania wykształcenia. Jednak specjalistom powinno zależeć na stałym doskonaleniu umiejętności, toteż z pewnością warto zatroszczyć się o poszerzenie kompetencji.

Praktykowanie fizjoterapii jest odpowiedzialnym zajęciem, i poza adekwatnym wykształceniem i doświadczeniem wymaga również osobowościowych predyspozycji. Specjalista z dziedziny stosowania fizjoterapii w praktyce ma szeroki zakres obowiązków. Wiele zależy od tego, jakie posiada uprawnienia. Generalnie jego rola sprowadza się zarówno do diagnostyki, jak i zastosowania konkretnych technik, by poprawić stan pacjenta. Ogólne programy fizjoterapeutyczne powinny być dopasowywane do konkretnych warunków – w zależności od tego, z jaką dolegliwością bólową czy zaburzeniami zgłasza się pacjent. Specjalista od rehabilitacji ruchowej może też, jeśli zachodzi taka potrzeba, dobierać dla pacjentów ortopedyczne sprzęty bądź akcesoria – do użytku domowego. Jest to konieczne szczególnie w leczeniu dysfunkcji nabytych narządu ruchowego, ale nie tylko. Fizjoterapeuta ma za zadanie dostosowywać te techniki w miarę postępowania procesu terapeutycznego. Jak wiadomo, rehabilitacja ma na celu stopniowe usprawnianie, toteż także techniki mogą być modyfikowane na potrzeby aktualnego stanu zdrowia pacjenta. Zawsze chodzi jednak o zachowanie pewnej kompleksowości. Fizjoterapeuta powinien swoje działania skrupulatnie dokumentować – z pewnością nie jest to praca dla osób z zamiłowaniem do bałaganu. Zarówno codziennie wykonywane czynności, jak i ich zapis powinny odbywać się metodycznie.