Jak zostać instruktorem jazdy?

Jako iż o zawodzie instruktora jazdy krąży wiele mniej lub bardziej wiarygodnych plotek, zawód ten nieodmiennie cieszy się popularnością. Dotyczy to szczególnie tych osób, dla których jazda samochodem stanowi prawdziwą pasje. Warto jednak zdać sobie sprawę, że poza zamiłowaniem do niej, oraz dokładną znajomością zarówno teoretycznych jak i praktycznych kwestii związanych z kierowaniem pojazdami, od kandydata na instruktora wymaga się dużo więcej. I to tak w aspekcie czysto technicznym, jak i osobowościowym.

Zadania i… wymagania.

Praca instruktora to coś więcej, niż wykonywanie określonych zadań w wyznaczonym czasie. Przeprowadzanie szkoleń w zakresie kierowania pojazdem wymaga bowiem ogromnej spostrzegawczości, cierpliwości, a przede wszystkim indywidualnego podejścia do kursantów. Każdy z nich jest bowiem inny, potrzebuje też rożnego rodzaju bodźców, by zachować maksymalną koncentracje i motywacje do poprawiania ewentualnych pomyłek. Instruktor musi nie tylko przekazywać niezbędne informacje w zakresie obowiązująch przepisów, ale też uświadamiać uczestnika kursu, jakie zachowania nieobjęte kodeksem są na drodze właściwe, a jakie nie. Wymaga to sporej podzielności uwagi.

W aspekcie czysto technicznym: jeśli zdecydujemy się zostać instruktorem, to mamy kilka dróg – możemy uczyć jazdy autem osobowym, ale także motorem czy ciężarówką. Do kryteriów formalnych należą natomiast takie elementy jak: posiadanie prawa jazdy od przynajmniej 3 lat (na pojeździe, którego prowadzenia planujemy uczyć), wykształcenie średnie, wykonane badania mające potwierdzić pełnie zdrowia psychicznego jak i fizycznego, a przede wszystkim udokumentowana niekaralność (i to zarówno w wymiarze sądowym jak i kolegialnym, ze szczególnym uwzględnieniem przestępstw bądź wykroczeń dotyczących prawa drogowego).

Technicznie, psychologicznie, ale –

Rzecz jasna, by mieć szansę, by przekazywać swoją wiedze dalej, konieczne jest ukończenie odpowiedniego kursu oraz zdanie egzaminu przed komisją – i to nie byle jaką, bo powołaną przez organy władzy lokalnej (w tym konkretnym przypadku – przez wojewodę). Pierwszy etap kursu, z którego następnie jesteśmy skrupulatnie odpytywani, stanowi egzamin ze znajomości przepisów oraz zasad kierowania określonym pojazdem. Po takim kwalifikacyjnym egzaminie następuje szkolenie – obejmujące wiele aspektów działalności. Dotyczy ono zarówno kwestii technicznych (jak prawo o ruchu drogowym, techniki jazdy i obsługi pojazdu, bezpieczeństwo w ruchu drogowym), jak i merytorycznych (metodologia nauczania, praktyka instruktorska, a nawet psychologia), oraz organizacyjnych (zasady prowadzenia ośrodka szkoleń). Po zdaniu adekwatnego egzaminu pozostaje jedynie wpisanie do ewidencji instruktorów w naszym kraju…

– czy to ma sens?

Czy jednak, wedle przysłowia, „gra jest warta świeczki”? Cóż – wiele zależy od tego, czy instruktor jest w stanie przyciągnąć kursantów – swoją postawą oraz kompetencjami. Zarobki wynikają bowiem z tego, jak wiele godzin zostanie „wyjeżdżonych”. Dodać do tego należy też prywatne jazdy, płatne osobno, szczególnie pożądane przez kursantów przed egzaminami. Podsumowując – warto zostać instruktorem, ale tylko wtedy, gdy ma się odpowiednie predyspozycje (również emocjonalne) do tej profesji. Nie wystarczy bowiem pasja wobec motoryzacji, konieczna jest też fascynacja ludźmi, oraz ich odmiennością.